miércoles, 7 de octubre de 2009

PEZ REMOTO

Por José G. Obrero


Sólo vine a ver el jardín donde alguien moría por culpa de algo que no pasó o de alguien que no vino
Alejandra Pizarnik
¿Son bonitos mis ojos? ¿Y son verdes?
Le miento así con preguntas de nácar.
Me divierte, pequeña, gota de un bosque
talado, ver como tu cuerpo crece
con el descubrimiento, tiembla tu voz.
Y qué me importan mis colores
si quiero que me pintes, pez remoto.
Si quiero que te quedes, que te quedes
muy quieta, no quiero que te mueras
aunque sea la manera, la única manera
de que no te deshagas en la próxima ola.

20 comentarios:

Beatriz dijo...

Ay, José, José! Las olas, las gotas como lágrimas, el amor, la vida: cuál es el más efímero de dichos elementos? Incluso los colores, que cambian con la luz, que están en el ojo y no en el mundo.

Mmmmm, qué bonito. Me empapo de los colores leyéndote, y de la brutalidad de la infinita distancia que nunca podremos abarcar a tiempo. Yo también tiemblo, mentiras o verdades, qué más dará?

Mmmm, Pizarnik es la Plath hispana. He leído alguna cosa suya. Creo que hace unos meses se cumplió el aniversario de algo suyo porque la descubrí en un artículo del periódico.

Besazo, wapo. Todavía duran los estragos de un verano desnaturalizadamente largo por ahí? Por aquí es obsceno el calor que hace;-)

José García Obrero dijo...

Gracias Ester. La verdad es que estoy leyéndome a todas la Piath habidas y por haber: Pizarnik (argentina), María Lainá griega y Emily Dickinson, todas ellas sufridoras de la vida, el amor y lo efímero. Tengo miedo a que esto me provoque una sobreproducción de estrógenos, pero bueno, será solo emocionalmente (espero).
Sí, el verano aquí y sus secuelas continúan por aquí. Me resisto a poner el aire a pesar de que tendría sentido, quiero que se vaya ya.

Un abrazo.

Beatriz dijo...

Jaja, los hombres ganáis mucho con un subidón de estrógenos (emocionalmente sólo) y con un pronunciado valle de testosterona. Bueno, es mi opinión, claro, pero para mí es la única relevante, qué le vamos a hacer!!!

A la griega no la conozco, pero a Emily Dickinson sí, claro. Lo que pasa que siendo menos contemporánea, su poesía siempre me ha quedado bastante alejada.

Bueno, lee y empápate, pero no pierdas el norte del todo todo todo. No te ahogues en sus respectivas tristezas insondables. Para eso... estamos las mujeres, con los estrógenos a tope y la testosterona al mínimo, jeje!

Besazo, con o sin aire. Yo también quiero que se vaya ya. Será la señal de algo a nivel planetario? Una debacle inminente? Un vuelco en el orden global y desordenado?
;-)

José García Obrero dijo...

Ester, Lainá es la única que está viva, eso sí con su correspondiente paso por un sanatorio mental, desintoxicación alcohólica etc. Aquí fue traducida muy recimientemente. Una perla de ella:

Que se muera entonces, que se muera
que le suelte el amor la carne de los hombros
que pueda al fin tenderme
sobre sus blancos huesos

Ahí queda eso.

Abrazos.

Beatriz dijo...

Ok, José, me la apunto.

Bufff, efectivamente: ahí queda eso. Morir de amor? Morir por amor? Vivir de amor? Vivir por amor? Cuál es la fórmula? Mmmmmm.

Besazo;-)

paula dijo...

Genial tú poema ,creo que con tanto estrógeno te has quedado preñado dentro de la cáscara je,je.Tranquilo tienes mucha poesía para amamantarlo,resistirá las olas.Te envío flores.
Cuidate MUAC!!!!

Poema En Mi Jardín Avanza Un Pájaro de Emily Dickinson

En mi jardín avanza un pájaro
sobre una rueda con rayos -
de música persistente
como un molino vagabundo -

jamás se demora
sobre la rosa madura -
prueba sin posarse
elogia al partir,

cuando probó todos los sabores -
su cabriolé mágico
va a remolinear en lontananzas -
entonces me acerco a mi perro,

y los dos nos preguntamos
si nuestra visión fue real -
o si habríamos soñado el jardín
y esas curiosidades -

¡pero él, por ser más lógico,
señala a mis torpes ojos -
las vibrantes flores!
¡Sutil respuesta!

José García Obrero dijo...

Gracias Paula. Muy bonito como todo lo de esta mujer. (¿El pájaro está en su mirada? ¿El objeto de amor lo proyecta la amante? ¿Estoy muy fumado? ¿Debería ver más la tele?

Un besazo.

paula dijo...

Hablando de pájaros ,va una de testosterona romántica volando:
"El alma que puede hablar con los ojos también puede besar con la mirada".....y no te digo nada con unos ojos verdes,menudos jardines pa pasear el perro.
Respecto a otros vuelos y a otras antenas ,cuestión de visiones je,je

José García Obrero dijo...
Este comentario ha sido eliminado por el autor.
José García Obrero dijo...

Paula, una testosterona romántica más reciente y muy interesante: Darío Jaramillo:

"Entre el amor imposible y la presencia de la muerte
transcurre el día.
¿Se detiene el corazón o explota?
El olor de la clínica me trae las preguntas:
¿Me licuaré por dentro? ¿Me aferraré a la vida
o dejaré sereno que el fin llegue?
El amor absoluto es el amor imposible,
este feliz amor en que te invoco obsesivo
y tú ni me recuerdas.
Este amor imposible es la manera como la muerte
se apodera de mí por la mañana".

El amor imposible, perfecto, inmutable, intenso, inalterable y barato, barato.

Un abrazo.

Beatriz dijo...

Sutil, sutil. Yo también querría ser perro, ay ay!

Bueno, los latinos tuvieron mucha intuición e inventaron 2 participicios: el pasado y el presente. El amado y el amante. Por ahí va la cosa.

José, qué le ha pasado a tu víscera? Te la has arrancado, como todo un Frankenstein? Es una metafóra sobre el estatus de tu participio (presente/pasado)?

No veas mucho la tele. Menos es más -como los políticos. Pero lo que yo te digo... es cierto, jaja!

Besazos;-)

Beatriz dijo...

Oye, José, lo de 'barato, barato' es porque sólo necesitas la mente para poseerlo?

José García Obrero dijo...

¡¡¡Bingo, Ester!!! y que además, tiene un menor coste a nivel de erosión, destrucción, convulsión, vital.

Abrazo.

paula dijo...

Cierto José muy interesante me lo apunto.
Difiero contigo en el tema costes,a mi Platón ya me va pareciendo un plato demasiado grande para hincarle el diente.Entre tú y yo, las adolescentes menopaúsicas andamos un poco hartas del régimen de lunas,ya se nos cayeron los dientes de vampiros y vamos comiendo cositas más tiernas je,je
PD)Espero que el blog no disponga de detector de mentiras.Todo es mente...je,je

paula dijo...

Querida Ester y yo más alta que la luna....lamentemonos juntas y sutilmente je,je.
Me encantan tus comentarios!!!!

José García Obrero dijo...

Maldita sea! hoy estoy muy lírico y citador (¿será por qué estoy en el curro en turno de tarde, suena el aire acondicionado como un millón de moscas y no hay ni dios entrando por la puerta?) También, por supuesto, porque estoy en buena compañía (Ester, Paula). La cuestión Pedro Casariego escribió "Te quiero porque tu corazón es barato" un poema larguísimo que comienza diciendo:

Te quiero
Te quiero
Porque tu corazón es barato.

Yo soy un actor secundario
que se siente muy débil
porque no come lo suficiente.

Y tiene que ver con lo "barato" que hemos comentado antes.

Paula, yo también prefiero cositas tiernas, terrenales y marítas, no estoy para cuestiones planetarias y plutonianas.

Abrazos.

paula dijo...

Me ha encantado,me parece un halago precioso y de una ternura impagable...lo buscaré para leerlo entero.
Un abrazo pa espantar las moscas y que sirva también de abanico.Gracias, un placer la tertulia compas y además barata je,je.

Beatriz dijo...

Bueno, pfpfpfpf, yo ya estoy muy cansada de buscar absolutos y redondos como perfectas esferas; prefiero pagar un poquillo y poder hincarle el diente a algo digamos que... terrenal. Aunque luego dé por cierto que es alucinatorio.

Bueno, bonito y barato,
mi corazón está en venta.

Ala, Paula, lloremos juntas. Tienes Kleenex a mano?

José, gracias por todas las referencias. Voy a hacerme una lista.

Un placer, como siempre ;-)

Mercè Mestre dijo...

Duende autèntic: això és el que jo veig en el teu poema, José.

I que gran, la Pizarnik, déu meu, què gran! Oi, Federico?

José García Obrero dijo...

Mare meva, Mercè, quin piropo! Espero que ens coneixem un dia d'aquests i llavors recordam que et convidi a un bon vi o a una ampolla sencera!

Abraçada (bon cap de setmana llarg).