
Por José G. Obrero
Se cae a cachos, sirena de humedales:
a mi corazón lo desean demasiadas cuchillas
y él se va a bailar desnudo hasta el amanecer
sale a bailar bombeando un río para tu nado.
Imprudente, te vas a destrozar con los bordillos,
abrígate esta noche, tápate de ella, de ella, ya.
Sale a bailar bombeando un río para tu nado
un amanecer desnudo sin cartílagos ni espalda
con los filos dispuestos como abrelatas eléctricos.
Para que no sequen tus escamas salta a la noche,
teje un edredón de lluvia para tus branquias
blancas.
Deja que el dolor se instale entre sus mondas.
a mi corazón lo desean demasiadas cuchillas
y él se va a bailar desnudo hasta el amanecer
sale a bailar bombeando un río para tu nado.
Imprudente, te vas a destrozar con los bordillos,
abrígate esta noche, tápate de ella, de ella, ya.
Sale a bailar bombeando un río para tu nado
un amanecer desnudo sin cartílagos ni espalda
con los filos dispuestos como abrelatas eléctricos.
Para que no sequen tus escamas salta a la noche,
teje un edredón de lluvia para tus branquias
blancas.
Deja que el dolor se instale entre sus mondas.
9 comentarios:
Me encantan las sirenas de acuarios urbanos. Te has pedido un corazón nuevo para reyes?
Abrazo;-)
Feliz año Ester! Mi corazón ha crecido de golpe en 2010 y está listo para volver a ser desplumado hasta quedarse en los huesos a finales de año. Un abrazo. Mejor dos!
Uauuuuu! En tal caso, felicidades!!!
Many happy returns to you too!!!;-)
Era broma (snifff).
Preciós. Preciós. Preciós.
No hay luz,
no hay agua,
no hay noche
que no le hiera.
Pero yo le tiro sal
y más sal,
sal turbia,
para salar más su mar.
Para que se confunda.
Para que no sepa salir
del fondo.
Continua bategant poesia, José, continua bategant, malgrat les sirenes.
Boom boom any!
tus poemas son regalos de reyes a los que no les hace falta papel, ni lazo, ni envoltorio, my friend.
Mercé, el teu comentari m'ha impressionat. De qui es aquest poema? Es boníssim. Sí, sí, hem de bategar amb tot el cos, malgrat les sirenes i el monstres de les profunditats. Un bateig que els deixi sords.
Óscar, feliz año nuevo. Nos vamos a hacer un gran regalo. Estoy sacando un gramito de energía gracias al Colacao instantáneo.
Una abraçada a tots dos.
Doncs el vaig escriure en fase de sístole després de llegir el teu poemàs, sublim de debò. Per conjurar sirenes nomás, manito!
2010 abraçades.
Mercé, colorado e hinchado me tiene tu comentario como tu corazón en fase de sístole. Ya sólo me queda esperar tu próximo poema para que siga la madeja del pálpito.
Petons.
Publicar un comentario