Un crujido de la pierna mala, a causa del tiempo, ha despertado la pata palo que arrastra la memoria de otros tiempos. Me ha traído un poemita que sin más comparto, no sé si a destiempo, sigo deseando lo mismo….lo juro por mi ego.
Dame tiempo, tiempo
Tiempo para ir despacio
Tiempo para ir deprisa
Tiempo para tener tiempo
De olvidarme de mí misma.
Cuentos del hada jubilada (octogésimo séptimo)
Hace 2 días
2 comentarios:
Cloc, cloc, cloc, cloc, germana filòsofa, aquest és un bon consell, cloc, cloc, cloc, amiga sàvia, cloc, cloc, perquè és molt, molt molest sentir-se un mateix tot el dia amb aquest CLOCK! A partir d'ara (envio el rellotge a la puta merda), silenci, silenci, silenci...
Shhhhh, una abraçaeta silenciosa
Ja se m'ha avançat la Mestre, carallo!
Óyeme, sister, y si te haces un purecito, así cual elixir de la juventud, a base de la pata palo disuelta el güisqui, pour example. No sé, digo. El otro día leí ya no sé dónde que los antiguos y hasta el S. XVIII comercializaban/traficaban con polvo de momia como si se tratara de aspirinas, así que peor que eso digo yo que la madera no será. Si te da resultado y te olvidas de ti, no te olvides de mandarme la receta con la concentración de pata exacta. A lo mejor, icncluso, te germina una pata nueva a cambio de la de palo, y eso ya sería la leche. Claro que hacia donde vamos, para qué íbamos a querer una pata recién germinada, criatura!
Ala, sister, buen finde, y descansa la neurona y la pobre pata de palo.
MegaXXL kisses;)
Publicar un comentario